Rozetten

Rozetten zijn spirituele zegels, vensters waardoor een blik wordt geworpen op de Eeuwigheid. Een rozet is een raam vol mystiek, een beeld van het Onverbeeldbare, een paradox, een teken om te doorzien. Wie alleen naar het plaatje kijkt, ziet weliswaar een harmonie van kleuren en vormen, maar dat is de buitenkant. In wezen werd de rozet getekend vanuit een binnenkant en wijst zij op een Binnenkant, de verborgenheid van God in ons midden. Een rozet is een icoon.

De rozetten van Robert la Boresa zijn afkomstig uit een gekalligrafeerd handschrift dat hij in de periode 1982 tot 1986 voltooide. Het handschrift bevat 26 rozetten en ruim 200 bladzijden geïnspireerde tekst. Alle bladzijden van dit mystieke kunstwerk zijn voorzien van randversieringen en symbolische verbeeldingen. Het zijn visioenen, openbaringen, oproepen, gebeden en meditaties. Het is een artistieke geloofsbelijdenis. Het werd niet geschreven, niet getekend om iets te bewijzen, te beleren, of aan te tonen, maar het ontstond haast vanzelfsprekend, als meest passend antwoord op een vertrouwelijke omgang met God. Misschien ontstond het zoals een bloem ontstaat, als een wonder om bij te verstillen en je dan af te vragen: waarom zo? Het antwoord zou dan kunnen zijn: omdat het niet anders kon… om niet… om de meerwaarde van God die in ons is en die al het gewone verheft tot het bijzondere.

Het handschrift draagt als titel In het teken van de ZooN. In het boek Zien door rozetten zijn zes rozetten uit dit handschrift opgenomen plus een bladzijde met tekst. Zien door rozetten tracht de symboliek die in de rozetten gevonden wordt te verduidelijken en bespreekt de verhouding van de mens tot God. Veel mensen in deze tijd vertrouwen niet meer in beelden van God zoals wij die kennen van onze ouders en voorouders. Dat laatste zegt echter niets van Het Eeuwig Motief, van de Eeuwige Zelf, het zegt meer iets van het menselijke, het al te menselijke. Een beeld van God kan niet meer bestaan als het innerlijk beeld van God in ons gestorven is. Dan sterft ook een tijd. Toch hebben wij beelden nodig en zo zullen telkens, vanuit de Eeuwige, in roepende en poëtische harten nieuwe beelden opspelen en ontspringen.

Rozetten zijn onmogelijke wegwijzers, zij willen tonen wat niet getoond kan worden. De symbolen verwijzen naar het Onmetelijke, het innerlijk Licht, dat alleen kenbaar is door een diep menselijke beleving die een Goddelijke beleving raakt. Een rozet is een bron, is een mandala waarin zich iets van de Overkant tracht te spiegelen en te openbaren.