er knelt
in ieder ding
een stem
die
nu nog
zwijgt
totdat
mijn hand
mijn hart
hier talmend
toevend
vat
op krijgt
en stomheid
wordt
verslagen
door een vingertip
een toets
van tederheid
die
langzaam
langs een rand
een ronding
glijdt

stenen
breken open
teken wordt
tot taal
papier
begint
te spreken
banier
ontrolt
een meterslang
verhaal

dingen
hebben deuren
kleuren
smaak en
melodie
raak
iets aan
want eenmaal
aangesproken
klinkt
uit steen
zelfs

poëzie