In het Teken van de ZooN

Zinnebeeld en Logenstraf – Toegift en Tegengift

In dit laatste deeltje van de eerste Echten-reeks geen lezing, maar een zucht.
Een oude vloek moet weggeveegd. Het Teken van de ZooN verbeeldt een hoeken-kruis, een kruis met haken, is dat ook.
Maar hoe zit dat dan? Gebruikten de nationaal-socialisten in de vorige eeuw niet ook een hakenkruis, een swastika…
Hoe verhoudt dit Teken zich daarmee?
Dat ben ik de lezer wel verplicht uiteen te zetten.

Klik op het plaatje voor het PDF-bestand.

Zoon zijn, dochter zijn, een onzichtbare draad die ons verbindt met iemand die anders een vreemde is. Unieke band die mij afkomst geeft, een oorsprong, een geschiedenis. Zo zijn wij allen ten diepste verbonden met de Levende. Wij zijn geroepen in het Teken van de ZooN. Dit te vergeten, creëert een existentieel gat, waarin vele ziekten kiemen, waaruit veel soorten boosaardigheid hun kop opsteken, waaromheen een wervelwind van onrust waait … altijd tekort, altijd gemis … afgunst, jaloezie … oer-zaak van haat en tweespalt. Geen ZoeN, geen liefdevolle verbinding die de ander laat bestaan. In het Teken van de ZooN is verzoening … Juist dit Zwarte Gat is de poort waardoor de Ene binnenkomt, de afgrond waarin Hij woont, want niets valt buiten de Ene, ook niet het Niets …
Het Teken van de ZooN sterft door het glas, zinkt tot op de bodem, verbreekt alle spiegels en ontmoet de Vader … die al in mij was, maar dat wist ik niet … tot Nu! … een Nu dat alles anders maakt: Zo! … Hoe dat is, weet ik pas als het nodig is … de Ene zal het mij doen weten.

De aanzet voor dit boekje en een groot deel van de tekst viel mij toe in Oberengadin (Zwitserland), in Bivio, vlakbij Sils-Maria, waar de Duitse filosoof en Ban-Breker Friedrich Nietzsche ooit geïnspireerd werd tot vele van zijn boeken. Zijn beelden werden door de nazi’s misbruikt, zoals ook de swastika door hen tot een vloek werd.
Dit boekje wil her-roepen, recht-zetten, recht-doen, de schrik overwinnen.
Kijk maar rustig in de diepte … maar tot vergrijpers en wankelaars zeg ik liever: blijf af!
Dit is geen snelle hap, al werd het in een zucht geschreven.