ik geef
een beeld
van mijzelf

het ligt
verkreukeld
als een gestolen
diamant
met ingeslagen
spiegels
gebroken licht
verbijsterd
in een grijze
omgevallen
prullenmand

wat woord was
rept nu
machteloos
gedachteloos
over het tapijt
zingend
stoeiend
bijtend
kreupel
losgeslagen blij
van narigheid

nieuwe orde
wordt in chaos
voorbereid

alles
te hernemen
het ronde
iets gerecht
het rechte
meer gekromd
en omgebogen
aangesproken
plek
waar mens
en God
weer samen
komen

beeld
beetje
bij beetje
ingevuld
tentoongesteld
bijeen geveegd
met veerkracht
en penseel
verhaal
opnieuw onthuld
en heel

openingstijd
zolang
het duurt